گروه فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: راوی دومین کتاب داستانی نویسنده ۴۷ ساله زاده گالی یک مرد مرده در دوران جنگ‌های داخلی سریلانکا در دهه ۱۹۸۰ است؛ «معالی آلمیدا و هفت ماه او» ماجرای عکاسی است که یک هفته زمان دارد از دنیا مردگان به زندگی واقعی بازگردد و با فاش کردن جای پنهان شدن مجموعه‌ای از عکس‌ها، دوستانش را متقاعد کند قاتل را بیابند و با انتشار عکس‌ها، به دنیا بگویند جنگ داخلی چه بر سر سریلانکا و مردم آن آورده است.
شیهان کاروناتیلاکا که دوشنبه گذشته برنده جایزه ۵۰ هزار پوندی بوکر در لندن شد، «معالی آلمیدا و هفت ماه او» را در قالب گونه‌های ادبی معمایی، طنز سیاسی و عاشقانه روایت کرده است. او صبح روز سه‌شنبه وقتی در اتاق هتل از خواب بیدار شد، با دست گرفتن گوشی دریافت دست‌کم ۳۰۰ پیام ناخوانده و ده‌ها تماس از دست رفته دارد. رئیس جمهوری سریلانکا و رهبر مخالفان و دیگر سیاستمداران سرزمین مادری‌اش هم رسیدن به این افتخار بزرگ را به او تبریک گفته بودند.
نویسنده حالا دیگر نامدار سریلانکایی ۱۲ سال پیش نخستین رمان خود «چینامان: افسانه پاردیپ متیو» را درباره یک کریکت‌باز گمشده نوشت و با آن برنده جایزه ادبی مشترک‌المنافع شد. او هشت سال (به اندازه سن دختر بزرگش) برای نوشتن «معالی آلمیدا و هفت ماه او» وقت گذاشت و البته به لطف داشتن دو کودک خردسال در خانه، بارها ناچار شد این داستان پیچیده را بازنویسی کند. چرا هم هر زمان بچه‌ها پیش پدرشان می‌رفتند، دست‌کم یک بند از داستان از ذهن او می‌پرید.
کاروناتیلاکا که داستان تازه‌اش را از زبان یک روح روایت می‌کرد، پنج سال پیش با شنیدن یک خبر به آینده خود و کتاب بسیار امیدوار شد. در ۲۰۱۷ جورج سندرز در حالی با «لینکلن در باردو» برنده جایزه بوکر شد که آن داستان هم از زبان یک روح روایت می‌شد. شاهکار سندرز راه را برای نویسنده سریلانکایی هموار کرد تا او داستان فاجعه جنگ‌های داخلی کشورش را از زبان کسی بگوید که به باور کاروناتیلاکا تنها روایان صادق پیامدهای یک جنگ ویرانگر هستند.
«معالی آلمیدا و هفت ماه او» نخستین بار در ۲۰۱۹ با نام «گفت‌وگو با مردگان» در هند منتشر شد اما رسیدن نسخه‌هایی از کتاب به دست یک ناشر انگلیسی و البته یک دوست ویراستار، راهی دیگر پیش پای نویسنده گذاشت. ناشر انگلیسی در تماس با شیهان از او خواست ابتدا، میانه و پایان داستان را بازنویسی کند و پیدا شدن کرونا این فرصت را در اختیار نویسنده داستان گذاشت تا دو سال دیگر برای به‌روز کردن متن وقت بگذارد؛ ریاضتی که ارزش داشت و «معالی آلمیدا و هفت ماه او» را به بوکر رساند.